Jestem dziwnym człowiekiem. Wiem o tym i czas się publicznie do tego przyznać.
Obiecałam sobie kilka rzeczy na początku roku i nawet miałam chwile kiedy byłam gotowa spełnić te obietnice.Chwile.Chwilunie.Chwilusienki.
Pisać regularnie.Do momentu kiedy stwierdziłam komu i po co? Siostrom, bratu, tacie i mamie? Mogę z nimi porozmawiać.
Potem chwila refleksji.Moze mam kilku czytających których nie znam?
No ale skoro mam, to gdzie jakieś komentarze?jakieś +1?
Znowu zwątpienie. Pisać? Nie pisać? Może się ośmieszam tylko? Miałam milion tematów. Stwierdziłam ze są głupie i kogo niby miały zainteresować?
BRAK WIARY W SIEBIE po raz pierwszy.
Dotrzeć do większej liczby osób.
Jak? Wymiana lajków odpada.Mam swoje zasady. Prosić znajomych o udostępnianie? To byłoby śmieszne.
Przestanę pisać, to nie ma sensu.
No a może reklama? Ok ,Ad sense . Ale reklamować moją wątpliwą radosną twórczość?
Zrezygnowałam.
BRAK WIARY W SIEBIE po raz drugi.
Postanowiłam tez sobie więcej pracować, ćwiczyć technikę.
Pracuję i ćwiczę. Mam swój sklep internetowy, sklep na Etsy I wystawiam swoje prace.Problem jest taki, że jeżeli coś długo u mnie" leży " to czuję do tego niechęć. To musi być złe, skoro leży.
Im więcej widzę cudzych wrapków, tym mniej lubię swoje.
BRAK WIARY W SIEBIE po raz trzeci.
Przykładów jest więcej, zaczynam świrować.Zaczynam się uzalać a to źle wróży.
Najgorsza myśl jaka mnie męczy to taka ze może rzeczywiście marnuję czas.Swoj i rodziny. Może czas otworzyć oczy . Może to był mój kolejny zły wybór. Może chęć i pasja to za mało?
Może BRAK WIARY W SIEBIE zabija moją pasję? Powoli ale zabija?
Jestem dziwnym człowiekiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz